Albana Osmani na i tha të gjitha. Në një postim të vetëm e përshkroi veten në aspektin profesional fillimisht dhe pastaj personal.
Gjithë këto fjalë të mira për veten të nxjerra nga vetëvlerësimi, por edhe nga she që nuk jeton më, na kujtuan atë skecin e vjetër shqiptar “Doni më për Belulin”. Albana ka bërë bamirësi përmes fushatës luledielli po asnjëherë s`e kishim parë të shkruante kështu për veten.
“Kur para disa vitesh në Programin e Diell intervista ekskluzive niste me kete sigel , qe prej sekondit te pare e pergjate gjithe Intervistes e cila zhvillohej ne nje pishine ku me te ftuarit diskutonim per gjithcka te zhveshur 😆 pra me rroba banjo . Mesa mbaj mend ne veten time me duket se qe në Kupid e ne vazhdim nuk kam qene asnjehere ‘prezantuesja normale/formale’ . Jam argetuar shume dhe kur netet beheshin dite ne post production ne Piramiden tone , ku une si autore e disa programeve te prezantuara beja dhe montazhin / post production me duart e mia . Ne kete pike studimet e mia per pikture me ndihmuar shume në kreativitet dhe cdo detaj per te qene siç me thoshte Tani ; Po Albana jemi si Mediaset dhe mesonte se si ti ti mbuloja ne montazh reklamat publike . Pasi vemendja duhet te ishte tek protagonistet. Keshtu thene te gjitha keto per te dale ne nje perfundim : Dashuroj punen time , jam krenare per arritjet e mia dhe ka shume per te arritur ne vazhdim ! Zemra po me gezon ! Dhe sigurisht lum ai qe me mer per grua 🤣🤣 Ju dua Albana❤️”, shkruan ajo thua sikur ai që do ta marrë do interesohet nëse di të bëjë apo jo montazh.
Përtej barazive gjinore dhe gjithë teorive, e dimë mirë që një burrë do të hajë. Ndaj Albanës do t`i duhet të bëjë një tjetër status, ku të tregojë aftësitë si amvisë dhe vajzë nikoqire që të shkruajë “lum ai që do më marrë”. Në të kundërt s`ka gjë në terezi.
