Luizi ka shokuar sonte me rrëfimin e tij, duke thënë se nuk është ai i sëmurë por një shoku i tij.
Arbana: Pse zgjodhe ta ndash me Kiarën dhe pas kaq ditësh?
Luizi: Kiarës i besoj këtu, e vetmja, e di që këshillat e saj janë të mira. Është një njeri që e ndjej shumë afër.
Arbana: po Vëllait të Madh pse nuk ia tregove?
Arbana: Pse zgjodhe ta bësh, po thua që kjo nuk është historia jote?
Luizi: Nuk e di pse doli në vetë të parë, i thashë që më vjen keq për të, dhe i thashë që dua të jem afër.
Luizi: Kam filluar të kem të njëjta simptoma të njëjta si shoku im dhe prandaj e tregova historinë kështu. Dhe ndaj bëra testet. Nuk e dija që do bëhej kaq e madhe.
Arbana: Si quhet shoku yt?
Luizi: Nuk e them dot në publik!
Arbana: Ti nuk vuan nga një sëmundje e pashërueshme? Duhet të flasim qartë! Vuan apo jo nga një sëmundje e pashërueshme? Unë drejtoj një program që nga sot hap një llogari për ty dhe të dërgon që sot aty ku ti ke nevojë për kurim, por më thuaj nëse të duhet?
Luizi; unë nuk kërkoj që të mëshirohem, e fillova me buzëqeshje këtë spektakël, nuk doja të thoja këtë gjë.
Arbana: Ti sapo the që nuk je i sëmurë?
Luizi: Unë nuk dua të dukem si viktimë!
Arbana: Ti bën këtë rrëfim në tv kombëtar, në vetë të parë! Unë të pyes se pse vendose ta bësh, më the që është historia e një shoku. Ajo që unë pastaj të them, duke lënë të nënkuptuar se ky mund të jesh ti, unë po të them hajde të sqarohemi për të gjithë ata që duam.
Luizi: Unë kam dashur ta flas këtë me Kiarën se kisha frikë se mund të kisha të njëjtën gjë si shoku im.
Arbana: po të pret një makinë tani nëse do të shkosh në spital të bësh cdo kontroll dhe të jesh i qetë dhe pastaj të kthehesh në lojë!
Luizi: Unë i kam bërë të gjitha analizat, po të kisha pas një gjë do dilte, unë ndihem mirë. Tani kjo gjëja po bëhet e madhe!
Arbana: Këtë e ke rrëfyer ti!
