Nga Sylvie elegante e “Emily in Paris”, tek Sam në “Better Things”, gratë e moshës së mesme po sundojnë ekranin e vogël.
Në fillim të këtij viti, ndërsa “Sex and the City” erdhi në një version tjetër si “And Just Like That” ndezi një debat të nxehtë mbi jetën e personazheve të tij 55-vjeçare. Më vonë një fakt rreth tij qarkulloi në internet, duke tronditur shumë njerëz: “The Golden Girls” ishin në të njëjtën moshë në sezonin e parë të serialit të tyre me gratë e “Sex and the City”. Dorothy, Rose dhe Blanche të gjithë tregojnë se janë në të 50-at e tyre në episodet e para. Dhe është një realizim gjallërues, sepse “The Golden Girls” është perceptuar gjithmonë si një shfaqje për “zonjat e vjetra” – të vejat (dhe një të divorcuar) që jetojnë së bashku vitet e tyre të fundit në Florida.
“And Just Like That” solli me vete një shpresë të madhe për një përfaqësim ndryshe të grave të moshës së mesme në televizion: jo si nëna të adoleshentëve dhe personazheve kryesore të moshës 20 vjeç, apo gra të personazheve kryesore meshkuj, por si një grup i denjë ku vendoset fokusi dhe admirimi, ashtu si “Sex and the City” origjinal u përqendrua te femrat beqare në të 30-at e tyre. Në vend të kësaj, një nga zhgënjimet më të mëdha të shfaqjes ishte përshkrimi i personazheve jo vetëm si të moshuara, por si të venitur dhe të trishtuar. “Golden Girls” mund të kenë veshur dhe stiluar flokët e tyre në një stil më të vjetër, por ata u argëtuan më shumë në vitet 1980 sesa Carrie, Charlotte dhe Miranda dukej se po argëtoheshin në 2022.
Gratë mbi 50 vjeç përbëjnë 20 për qind të popullsisë së përgjithshme të SHBA-së, por vetëm tetë për qind e personazheve në ekran në televizionin amerikan pasqyrojnë këtë grup, sipas një raporti të vitit të kaluar nga Nielsen. Ata që janë në ekran e gjejnë veten të mbërthyer kryesisht në rolet e nënës, teksa sipas raportit: “Femrat mbi 50 vjeç rrallë e shohin veten të kënaqur dhe kur e shohin, shpesh gjejnë një reflektim të një gruaje që nuk përputhet me shumë aspekte të jetës së tyre”.
Kohët e fundit kemi parë personazhe të moshës së tretë vërtetë të mrekullueshme, nga dy aktorëet kryesore në “Grace dhe Frankie” të Netflix (të dyja Jane Fonda dhe Lily Tomlin janë në të 80-at e tyre) deri te Jean Smart, 70 vjeç, si komediania e Vegasit Deborah Vance në komedinë e HBO Hacks. Është frymëzuese të shohësh këto personazhe në role funny dhe domethënëse, gjë që ne rrallë e kemi parë më parë për gratë e moshuara në televizion.
Por ka gjithashtu një hendek territori të paeksploruar midis 30-vjeçareve që kërkojnë dashuri dhe sukses në shumicën dërrmuese të shfaqjeve dhe moshës së daljes në pension. Kjo periudhë duket e ngarkuar me nota dramatike: divorci, ndërrimet në karrierë, zhgënjimi, prindërimi, kujdesi për prindërit, problemet shëndetësore dhe menopauza, por nga ana tjetër edhe romanca dhe seksi, sfidat dhe bukuria e dashurisë afatgjatë dhe liria që vjen nga heqja dorë nga mënyrat e rinisë që kënaqin njerëzit.
Nëse do analizonit peizazhin e televizionit, do të shihni se personazhet femra në këtë grupmoshë janë jashtëzakonisht të papërfaqësuara, por shpesh të mrekullueshme kur shfaqen. Kristin Scott Thomas, si një femër ekzekutive e fuqishme, me një monolog të sinqertë – por çuditërisht shpresëdhënës – për menopauzën në “ Fleabag”, i cili fitoi çmimin Emmy, ishte vetëm fillimi. Tre seriale të reja nxjerrin në pah historitë e mrekullueshme që mund të tregohen nga gratë e moshës së mesme. Është Filipine Leroy-Beaulieu, Sylvie Grateau në “Emily in Paris”, Pamela Adlon dh më pas është Bridgett Everett.
Gratë e moshës së mesme janë, në fakt, personazhet më të mirë në TV tani – me të meta, por të fuqishme, seksi dhe të vetëdijshme për atributet e tyre më të mira, si dhe për kufizimet e tyre. Me Somebody Somewhere dhe me Better Things është e qartë se është koha për tu dhënë më shumë fokus dhe një këndvështrim tjetër kësaj grupmoshe.
Nuk ka shembull më të mirë të një personazhi të moshës së mesme që e meriton shfaqjen e saj – por ka ngecur duke i shërbyer narrativës së një 30-vjeçareje– sesa Sylvie e “Emily in Paris”. Titulli e bën të qartë se Emily, një amerikane, e cila transferohet në Francë, është ajo ku ne duhet të fokusohemi. Por Sylvie, shefja e saj në firmën e marketingut, duket se “vjedh” padashje shfaqjen. E luajtur nga 58-vjeçarja Leroy-Beaulieu, Sylvie është mahnitëse, gjithmonë e veshur me veshje shumë stil, për të mos përmendur bikinit.
Ajo di të luajë me të dashurit e saj të moshave të ndryshme dhe e njeh mirë biznesin e saj. Më e rëndësishmja, ajo është një nga personazhet e pakta që nuk shqetësohen nga akti i pafajshëm amerikan i Emily: “Shiko, ti vjen në Paris, hyn në zyrën time, nuk tenton as të mësosh gjuhën,” i thotë ajo Emily. duke shprehur shumë mendime skeptike të shikuesve. “Ju e trajtoni qytetin sikur të ishte parku juaj argëtues dhe pas një viti ushqim, seks, verë dhe ndoshta pak kulturë, do të ktheheni nga keni ardhur. Pra, ndoshta do të punojmë së bashku. Por jo, ne nuk do jemi shoqe.”
Nga ana tjetër, “Better Things” është një nga shfaqjet e pakta që, në mënyrë më pak magjepsëse, ka në fokus një grua në moshën e mesme dhe shqetësimet e saj të përditshme: rritjen e tre vajzave dhe sigurimin e jetesës si nënë beqare. Adlon bashkë-krijoi serialin dhe luan si Sam, një personazh që është veçanërisht afër jetës së saj si aktore dhe prind në moshën e mesme. Ajo kujdeset për nënën e saj të moshuar, kujdes për vajzat dhe hera-herës realizon edhe takime romantike. Ajo nuk është e sigurt se si t’i trajtojë shenjat e rënies mendore të nënës së saj kokëfortë, dëshiron t’i jepë fund periodave, por mburret me miqtë e saj kur gjinekologu i thotë se ka organet riprodhuese të një adoleshenteje.
“Somebody Somewhere” është një tjetër shfaqje e rrallë e përqendruar te një grua e moshës së mesme dhe, në këtë rast, ofron një përshkrim unik të një 49-vjeçareje beqare, pa fëmijë, që përpiqet të rifitojë pozitën e saj pas vdekjes së motrës së saj. Sam nuk po përpiqet të largohet nga vendlindja e saj e vogël në Kansas dhe nuk po kërkon dashurinë ose suksesin. Por ajo po përpiqet të gjejë gëzimin pas një humbjeje shkatërruese, dhe ajo fillon ta gjejë atë në mënyra të vogla, duke rizbuluar dhuntinë e saj për të kënduar dhe duke u lidhur me një shok klase të vjetër të shkollës së mesme.
Në një moment në “Emily in Paris”, Sylvie i jep personazhit kryesor, Emily disa këshilla të mençura për kohën e saj në Paris: “Emily, ti ke pjesën tjetër të jetës sate për të qenë e mërzitshme sa të duash, por përsa kohë je këtu bjer në dashuri, bëj gabim”. Por Sylvie dhe bashkëmoshatarët e saj të moshës së mesme kanë bërë tashmë gabimet e tyre kur ishin të rinj, dhe ata nuk janë aspak të mërzitshëm për këtë. Kjo është ajo që i bën ata edhe më argëtues për t’u parë sesa mosha e re që mbizotëron në televizion.
