Romeo dhe Graciano nuk kanë lënë pas debatet e pakënaqësitë e zhvilluara në primen- e së shtunës. Romeo e konsideron ndërhyrjen e Gracianios një grusht që iu dha atij, por këtu përfshihej edhe reagimi gjatë prime-t.
Ata kanë debatuar me tone të larta zëri, teksa qëndronin në verandë.
Romeo: Të thashë rri rehat o bro, se me mua je xhan.
Graciano: Situatën e keqkuptova.
Romeo: Kshu është kur flet pa u menduar. Kur flet vetëm për vëmendje keqkuptohesh.
Graciano: Ti vazhdon kapesh ende tek e para. Vazhdon i mëshon vetëm prime-t të parë. Unë u keqkuptova prime-n e parë, e pranova, se i kam aq këllqe.
Romeo: Më dëgjo, të lutem. Nuk kam as nerva as frymë. Të thash mos e vrit mendjen, lëre këtë bisedë. E lash as ta përdora as ta bëra.
Graciano: Dhe jam shumë dakord.
Romeo: Ti ke pasur debatet e tua dhe unë nuk jam futur.
Graciano: S’di gjë.
Romeo: Në rregull ta kthejmë ndryshe. Kam ndërhyrë në debatet tua?
Graciano: Po e ke bërë në mënyrat e tua. Më ke thënë por çfarë thua mo, pse flet kështu
Romeo: Nuk është qëllim ajo atje? Nuk është grusht? Ajo që më bëre në prime nuk është grusht?!
Graciano: Djali, pse i zmadhon gjërat. Nuk është grusht.
Roemo: Çfarë e quan ti?
Gaciano: Atë ditë, dy ditë, ti ishe i prekur për situatën që kishte ndodhur me Vesën.
Romeo: Dhe ti më vure shkelmin.
Graciano: Nuk të vura shkelmin. Më lër ta mbaroj. Para pak më the që më ke përdorur situatat, por e ke bërë.
