Në shekullin e 17-të, një thikë e hollë elegante e veshur me ari u krijua për Shah Jahan, perandor që ndërtoi Taj Mahalin e famshëm. Dy shekuj më vonë, ajo përfundoi në koleksionin privat të Samuel Morse, shpikësi i kodit Morse.
Tani është vetëm një nga 150 objekte që të lënë pa frymë të huazuara nga koleksioni privat i familjes mbretërore të Katarit për t’u shfaqur në ekspozitën “Lindja takohet me Perëndimin: Stolitë e Maharaxhajve, nga koleksioni Al Thani”.
Ekspozita po zhvillohet në Legjionin e Nderit të San Franciskos.
Koleksioni Al Thani përfshin artin indian dhe bizhuteritë nga Perandoria Mughal deri në të tashmen. Koleksioni u krijua nga sheiku Hamad bin Abdullah Al Thani, anëtar i familjes mbretërore të Katarit.
Për të sjellë sendet e çmuara së bashku, ai kërkoi ndihmën e Amin Jaffer, drejtor ndërkombëtar i artit aziatik në Christie’s, i cili ndihmoi në mbledhjen e më shumë se 400 copë në vetëm dy vjet.
Artifaktet më të hershme datojnë që nga viti 1526, kur Mughalët – një dinasti myslimane me rrënjë në Azinë Qendrore – pushtuan Indinë veriore dhe themeluan një Perandori.
Deri në atë kohë, evropianët kishin vendosur tregtinë në Indi dhe perandorët e Mughalit u mahnitën nga teknologjia që përdoreshin për të prodhuar bizhuteri (në veçanti, teknikat për prerjen e gemstones), si dhe thesaret e jashtme, të tilla si smeraldi nga Kolumbia.
Në kthim, evropianët u habitën nga pasuria e Mughalëve. Thesari i perandorit Jahangir, për shembull, thuhej se kishte përfshirë më shumë se pesë milionë karat diamanti të paprerë. Një tregtar i shekullit të 16-të i perandorit flamand, Jacques de Coutre, thuhet se ka vërejtur se Jahangir kishte më shumë xhevahire sesa monarkët e Evropës të gjithë bashkë.
Mughalët dhe evropianët vazhduan të krijojnë lidhje të ngushta, sipas bashkë-kuratorit të ekspozitës, Martin Chapman.
